Cuma, Mayıs 28

teğet


Rüyam bitiyor birden, öyle aniden özleyerek uyanıyorum.
Kendimi gecenin koynunda, dinlendirici bir rüyanın içinde sanarken gözlerim açılıyor.. Sabah olmuş, üşümüşüm, yetişmem gereken bir kaos var ama hepsinden önemlisi "artık hayatımda olmayan"ı kıvranarak geri istiyor olmam.
Kendime bakıyorum uzaktan.. Pencereden odaya sızan aydınlığın vurduğu sahneye tanık olmak istiyorum. Ölüm böyle birşey olmalı diye düşünüyorum; hayat ayaklarının altından kayarken, ona gücün yettiğince seslendiğini duymaması.. O sırada hiç bilmediğin bir yerde, belki de yanında sarışın bir afetle uyuyor olması ve sen kendini parçalayarak onun yanında olmasını istediğin her an, bundan habersiz o afete biraz daha sokulması..
Hey!. Buradayım ben..
İçimde kalan son çığlıkları seslendirmeye çalışıyorum.
Buradayım ve burada kimse yok..

2 yorum:

  1. sesimi duyan var mı??

    YanıtlaSil
  2. önce sevgiliye düşermiş özlem ateşi sonra senin içine..
    o halde duyuluyorsun(z).

    YanıtlaSil

üşenme, erteleme, vazgeçme, yorumla..