ruj

Anladım...
Bana bir ölüm tasarlıyorsun. Usta bir seri katil gibi öne atıyorsun piyonlarını.
Baş etmekte zorlandığım korkularımın geçirgenliğinden yararlanıyorsun. Şimdi dudaklarımı hedef alıyorsun, ama anladım.. yukarıdan aşağıya vuracaksın beni..
Bir yakada sen.. bir yakada ben, aramızda beni körleştiren o mavi perde.

Henüz yazılmamış olanı vaadediyorsun. Kan ter içinde dokunuyorsun ruhuma satır aralarında, ince ince teslim ediyorum sana kendimi.. Yoluna davet ediyorsun sonra beni arsızca, o uzun koridorun her dönemecinde ayak bileklerimin kırılacağını bilerek kabul ediyorum bunu. Demirden bir güç gösterisi yapmaya çalışıyorum sana.. sadece biraz daha sürsün bu oyun diye...
Aynanın karşısına geçip yüreğimin kilitlerini kırıyorum, sana aralıyorum tüm kapılarımı. Öfke dolu bakışlarım oluk oluk akıyor mazgallarımdan, içimi sana boşaltıyorum. Sonra sana bakıyorum dikiz aynamdan.. dudağımın kenarları gittikçe kıvrılıyor, sokağımın başına geldiğini hissediyorum, gülümsüyorum...

Öleceksem ben, üstümü örtme. Çal kapımı ve soy beni. Henüz kimsenin yaklaşamadığı yerden başla bana dokunmaya, ruhumdan.. Sonra kelimelerin gezsin tenimde, dinleyim seni, sesin bana çarptıkça ısınayım yok olmaya..
Öleceksem ben, kırmızı olsun dudaklarım. En kırmızı rujumu sürüp uzanıyorum sana.. Gözlerimin içine bak beni boğarken. Bir martının kanat çırpışını gizle gözlerinde, nefessiz kalmakla değil, gözlerinde kopacak fırtınaya kapılmakla öleyim. Bir yaz yağmuru gibi girip hayatıma, tüm mevsimleri alarak çık bedenimden..