Karanlık çok ta koymazdı, cam gibi parıldardı zeytin gözlerin.. Elimi uzattığım yerde olurdun hep, en fazla bir kol uzağımda..
Yazmayım dedim.. Bu gece sessizliğine eşlik etmek istedim. Kahrolası bir kuş kondu pencereme, hem de bu soğuk havada.. Yok dedim, o nefret ederdi kuşlardan, kuş tüyüne bürünüp gelmez bana.. Hem inanmam öyle uyumuş kalmışların başka başka bedenlere bürünüp gelmesine. Yine de kovamadım bu şu lanet kuşu..
Varlığım, hastalığım, uykum, hayatım.. şahidim..
Pıtır pıtır ayak seslerin kulağımda.. Ne kadar özlesem.. o kadar az sana.
Güzel uyu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
üşenme, erteleme, vazgeçme, yorumla..