Cebine çakıl taşlarını doldurup aramızdan ayrılalı 71 yıl oldu..
Adeline Virginia Stephen..
"Kadınların yazabilmek için parasının ve kendine ait bir odasının olması gerektiği" sözlerini okuduğumda, sanırım okumayı yeni çözdüğüm yaşlarımdaydım. Çocukluğun düz mantığıyla kendime ait bir odamın olması gerektiğinin ilk isyanlarını çıkarmış, yazar olabilmeme yetecek parayı biriktirmeye başlamıştım.
Çocukluktan çıkmaya başladığım ilk gençlik yıllarımın ilk yağlı boya çalışması "kendine ait bir oda"nın resmi olmuştu..
Her kitabını etkisinden çıkamadan okuduğum, o olmaya özendiğim, o olamadığım kadın..
Diğer kahramanım Frida'nın ablası.
Sonsuzlukta sevgiyle kal..
"siz duygularınızın kölesisiniz herkes gibi. ama size hükmeden bu duyguları tanıyamaz, ne zaman, nerede, nasıl ortaya çıkacağını bilemezsiniz. bir aşk, bir öfke, çıldırıcı bir kıskançlık, dayanılmaz bir özlem, bazen karanlıkların içinden çıkıp sizi esir alabilir. bazen bir başka insan için kendinizden vazgeçebilirsiniz.bazen öfkeyle kamaşır içiniz.
yitirmenin ne olduğunu biliyorum.
yaşadığımız aşklar hayatımızı değiştiriyor. yapılan hatalarda değişen hayatı bir kez daha değiştiriyor. savruluyoruz...
hayata ne ile başlarsan başla elinde çok az şey kalıyor. gurur ve aptallık.
kaç kez yaşadığımız anın değerini bilmediğimiz için geleceği reddetmişizdir, kaç kez kıymetini anlayamadığımız bir anda yaşadığımızdan çok parlak olabilecek bir geleceği elimizden kaçırmışız.
hayata neyle başlarsan başla elinde çok az şey kalıyor.
gurur ve aptallık.
halbuki her şeyi istemiştik di mi..?"
Virginia Woolf
Öhööm.
YanıtlaSilSabahın bu saati, kahve eşliğinde okudum yazını.
özlemişim, tanıdık bir kalemi okumanın keyfini çıkardım...
:)
selam tekinsiz.. sanırım bir süre hep buralarda olacağım :)
Sil