Falımda da çıktı bak.. Yüreğim şişmiş benim.
Şiş bir yürek, zayıf bir mantıktan daha ağır basıyor her zaman. Yüreğimin isteklerini ehlileştirmeye mecalim yok.
Zaten rejimlerdeyim, açlıktan halsizim.. Ayrıca her besine nadide bulunan bir esermiş gibi davranıp, ucundan minik ısırıklarla kendimi doyurmaya çalışmaktan, içten içe beynimi tüketmeye başladım.
Hemen herkesin bir fikri var.. Şiş yüreğimle, stresli işimle, uyuşuk hayatımla, ölüm rejimlerimle ilgili.. Ağzı olan herkes konuşmakla kalmayıp öğütler veriyor.
Ne yapmam gerektiğini bilmediğim doğru!.
Ömrüm katil rolü kesmekle geçmiş.. Kurban rolünü beceremedim. Suçu ruhuma sindirmeyi bilirim ben, başkasını affetmeyi değil.
Mükemmeliyetçi öğütlerinizi istemiyorum.. Zaten yüreğim şişmiş.. Yalan, yanlış, huzursuz.. her haliyle onu geri istiyorum. Evet.. mantığım zayıf ve ben böyle eksik kadroyla hep hatalar yapıyorum. Hatalarım beni üzüyor. Üzülmek sorun değil, ben onu geri istiyorum. Üzülmelerimle nasıl başedeceğimi biliyorum. Sökük yerden ipi çekiyorsun, bitiyor..
Şımrık bayram çocukları gibi yapıştı kapına şiş yüreğim.. Seni affetmeye alışmak istiyorum. Otuz yıldır kendime bile alışamamışken bunu istemek ironik oldu, kabul ediyorum. Mantığım zayıf, kabul et..
O bahar.. Yine öyle olsa.. çimlere uzansak.. ben dondurma yesem, sen bana bakıp ölsen.. Hani beni severken ölürdün..
Sahi sen beni niye öldürdün.. o kızıl silahla??
Yok.. Affetmeyeceğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
üşenme, erteleme, vazgeçme, yorumla..