Cuma, Mart 30

yazdığım yazacağım budur bence..




Bir mektup yazma isteğiyle uykunuz bölünür bazen. Belki de hiç yaşamazsınız böyle bir isteği.. Açıkçası şu an sizin isteklerinizden çok kendi isteklerimle alakadarım.

Günlerdir mektup yazmak istiyorum, yazmıyor şarkı söylüyorum. Şarkı söylemek daha keyifli. Çok şahane olmasa da kendime yetecek kadar sesim, kendimi ifade edebilecek kadar dansım var. Mektup yazma isteğimi bu şekilde yatıştıramıyor ama erteliyorum.

Ertelemelerimi biriktirdiğim odama çekiliyorum. Bazı kırgınlıklarım da var burada, heyecanlarım, bir de "ne yapacağım dört köşesi" var. Duygusal depo bir nevi. Son günlerde tıkış tıkışız. Eski bir dostuma anlatsam diyorum bir mektupla, nefes alacak yer açılır mı?

Eski dostum.. Bu mektup eline geçse çok yadırgarsın belki. Bunca zaman nerede yaşadığını bile bilmediğim halde ulaştırabilsem sana.. Çok manasız bir duygusallığa girebiliriz, ne gereği vardı diyebilirsin. Belki artık hayat penceren başka bir sokağa açılıyordur.. belki o sokakta isyankar, inatçı, özgür kızlar yoktur..

Aramıştın beni, yıllarca görüşmediğimiz halde, bir gece yarısı, "ölüyorum" demiştin. Yıllar sonra tekrar bir aradaydık. İyileştirdik seni.. Seni hiç özlemediğimi farketmiştim.. İyileştiğinde kolayca ayrılmıştı yine yollarımız bu yüzden.. Şimdi de özlemedim.. Sadece gereksiz bir mektup yazma isteği.. bir nefeslik yer..

Belki biraz daha şarkı söylesem..biraz daha ertelesem.. Belki bir gün yazarım.
Kimbilir..

3 yorum:

üşenme, erteleme, vazgeçme, yorumla..